ڪِرِڙُ
سنڌي[ترميميو]
اُچارُ[ترميميو]
/ڪ/ + /اِ/ + /ر/ + /اِ/ + /ڙ/ + /اُُ/ = ڪِرِڙُ
بُڻڀياسُ[ترميميو]
اسم (مذڪر)[ترميميو]
- هي اهو وڻ آهي جنهن ۾ پن نه ٿيندا آهن ٿڙ کانپوءِ ڏار، ٽاريون ۽ پنن جي جاءِ تي پڻ سنهيون ٽاريون ٿينديون آهن. اونهاري جي سخت گرمين ۾ هي ميوو جهليندو آهي جنهنکي پَڪا (ڳاڙهي رنگ جا بِلور جيترا گولا) چئبو آهي. هن جي ڪاٺي سخت ڪڙي ٿيندي آهي جنهنکي اڏوهي نه لڳندي آهي انڪري ڳوٺاڻا گهر جي ڇتين ۾ هن جون پٽيون استعماليندا آهن ۽ پڻ هن جون ڪاٺيون هڪ ٻئي تي گَهَڻَ/ رڳڙڻ سان ٽانڊن ۾ تبديل ٿي وڃن ٿيون انڪري عام خيال آهي ته پراڻي زماني ۾ ان مان ئي باھ ٻاري ويندي هئي.
لاڳاپيل لفظ ۽ اصطلاح[ترميميو]
- سنڌي ماڻهو ڪِرِڙُ نالو رکندا آهن.
ترجما[ترميميو]
