کَٻَڙُ
سنڌي
[ترميميو]
اُچارُ
[ترميميو]
کَ ٻَ ڙُ
بُڻڀياسُ
[ترميميو]
اسم (مذڪر)
[ترميميو]- چهچ سائي رنگ ۽ پوري پني قد سان ڪمزور ڪاٺ وارو گھاٽو وڻ، جيڪو بهار جي مند ۾ گلابي رنگ جا پيرون جھليندو آهي ۽ اڪثر ٻارَڻَ طور استعمال ٿيندو آهي.
لاڳاپيل لفظ ۽ اصطلاح
[ترميميو]- سنڌي ماڻهو کٻڙ نالو رکندا آهن. تنهن ڪري اهو اسم خاص بہ آهي.
ترجما
[ترميميو]
