ٻَٻُرُ
سنڌي
[ترميميو]
اُچارُ
[ترميميو]
- ٻَٻُرُ
بُڻڀياسُ
[ترميميو]
اسم (مذڪر)
[ترميميو]- چهچ سائي رنگ سان قداور ۽ گھاٽو وڻ، جيڪو سڄيءَ سنڌ ۾ ٿيندو آهي. اونهاري ۾ هن جي ڇانوَ ٿڌي، جڏهن ته سياري ۾ هي وڻ گرم ٿيندو آهي. هي وڻ پِيلي رنگ جا ننڍا گل (ٻُوري) جهليندو آهي جيڪي پَلڙَن (ڦرين) ۾ تبديل ٿي ويندا آهن جن ۾ ٻج (چيچڪا) ٿيندو آهي.
ترجما
[ترميميو]
لاڳاپيل لفظ ۽ اصطلاح
[ترميميو]- ٻٻرن کان ٻير گھرڻ.
