مقام ۽ مڪان، ڪڏهن وسرن ڪينڪي
اصل ۾، مقام ۽ مڪان، ڪڏهن وسرن ڪينڪي، شاعريءَ مان ورتل هڪ سِٽ آهي، پر هاڻي سنڌي ۾ چوڻي جي طور تي ڪتب اچي ٿي. سنڌ جي روايتن موجب اسان پنهنجي وڏڙن جو گهڻو احترام ڪندا آهيون. انهن جي لاڏاڻي کانپوءِ اسان جو اهو احترام ۽ محبت انهي مقام سان ڏانهن منتقل ٿي ويندي آهي. انهي ڪري ئي، اسان وٽ هر ماڻهو جي اها خواهش هوندي آهي ته هو به مرڻ کان پوءِ پنهنجي انهن وڇڙي ويلن جي پاسي ۾ دفن ٿئي. جيئن هڏ هڏن سان ملن ۽ روح به پنهنجي عزيزن سان گڏجي سڪون ماڻي. سنڌي سماج ۾ اها مٽيءَ جي ڇڪ قديم زماني جي سماجي قدرن جي جبلت آهي. جنهن کي ختم ٿيڻ ۾ اڃان گهڻو وقت لڳندو. ٿر ۾ جيئن ته قديم سنڌي سماج پنهنجي ڀرپور نموني سان جيئي ۽ جاڳي پيو . انهي ڪري ٿر ۾ مٽيءَ جي اهڙي لافاني ڇڪ جي ترجماني ڪندي، ڪنهن شاعر جي بيت جون هي سٽون پڻ ڪچهرين ۾ چوڻي طور استعمال ٿين ٿيون ته، مقام ۽ مڪان، ڪڏهن وسرن ڪينڪي.[1]