سج
ٻول جي سمجھاڻي[ترميميو]
- سِجُ هڪ تارو جنهن جي چوڌاري ڌرتي ڦري ٿي.
- سَجُ (سينگار- خوبصورتي- آرائش- شڪل- انداز)
- سَجُ (سَجُھ- وَجُھ- بُلُ- سِڌائِي- سَنوَت)
ٻول جي پيڙھ[ترميميو]
سج ٻول سنسڪرت ٻول سوُريه مان ورتل آهي جنهن معني سج.
اچار[ترميميو]
سِجُ- سِ/جُ[ترميميو]
ويا ڪرڻ ۾[ترميميو]
اسم خاص. جنس مذڪر. عدد واحد
ٻول مان نڪتل ٻيا ٻول[ترميميو]
- سِجَ [سِجَ] سِجُ جو جمع.
- سج اُڀرئي [سج اڀرئي]- سج نڪرڻ مهل.
- سج ٻڏڻ [سج ٻڏڻ]- سج لهڻ مهل.
- سج ٻن سئن ۾ هجڻ [سِجُ ٻِنِ سُئِن ۾ هُجَڻُ]- پوري منجهند هئڻ ، ٽاڪ منجهند هئڻ.
- سج تري هيٺ لڪائڻ [سِجُ تَرِي هيٺُ لِڪائِڻُ]- کليل يا پڌري ڳالهه کي لڪائِڻ جي اجائي ڪوشش ڪرڻ.
- سج چنڊ وانگر نڪرڻ [سِجَ چَنڊَ وانگُرُ نِڪرَڻُ]- مقرر وقت تي نڪرڻ.
- سج ڌج [سَج ڌَج]- صورت ، شڪل. هار سينگار ، زيب و زينت.
- سج سان [سِجَ سان]- صبح جو ، سِجَ اُڀرڻ ئي وقت.
- سج سورچ [سِجُ سُورِچُ]- هندن جو هڪ وڏو ڏينهن ڦڳڻ جي مهيني ۾ ايندڙ.
- سج ڪاپار تي اچڻ [سِجُ ڪاپار تي اَچَڻُ]- مَنجهندُ ٿيڻ.
- سج گرهڻ [سِجَ گِرَهَڻُ]- سج وٺجڻ جي حالت ، سج جي ڌرتي ۽ چنڊ جي وچ ۾ اچي وڃڻ جي حالت. ڪسوفُ.
- سج لاڙائو ٿيڻ [سِجُ لاڙائُو ٿِيَڻُ]- سج لهڻ وارو ٿيڻ.
- سج لٿي [سِجَ لَٿي]- شام جو ، سج لهڻ بعد ، سانجهي مهل ، مغرب مهل.
- سج لهڻ [سِجُ لَهَڻُ]- گِلارو ٿيڻ. بي مانو ٿيڻ. بي غيرت ٿيڻ. بيڪار ٿيڻ. بي همت ٿيڻ.
ٻين ٻولين ۾ اتارو (ترجمو)[ترميميو]
شمس. [عربي]
Sun (سن) [انگريزي]
रवि (رَوي) [هندي]
آفتاب [فارسي]
ساڳئي سمجھاڻي وارا (هم معني) ٻول[ترميميو]
سڄ- آڏيت- آڏت- آديته
ابتڙ ٻول[ترميميو]
چنڊ
ڳانڍاپيل ٻول[ترميميو]
ڪو به نه آهي
ساڳئي پڙلاءُ وارا (هم آواز) ٻول[ترميميو]
نج. ڪج. حج. رج. بج. رَجُھ
ٻول جو چوڻين ۾ استعمال[ترميميو]
- سج اڳيان ڏيئو ٻارڻ، تيل جو زيان.[سِج اڳيان ڏيئو ٻارڻ، تيل جو زيانُ.]- جيڪو اڳي ئي ڳالهه يا معاملي کي سمجهيو ويٺو آهي، ان اڳيان کنڌِي کڻڻ، اجائي آهي.
- سج، کاري، هيٺان نه لڪي. [سِجَ، کاري، هيٺان نه لِڪي.] - پَٽِ پڌري ڳالهه ڪٿي ٿي لڪي سگهي؟ چٽي پٽي حق کي لڪائڻ اجائو آهي، ائين جيئن عشق ۾ مشڪ نه لِڪندا آهن.
- سج به ڪو تِريءَ هيٺان لڪي.
- سج کٽي، يا ٻج کٽي. [سِجُ کُٽي، يا ٻِجُ کُٽي.]- اڻ ٿڪ محنت، اورچائيءَ سان ڪم ڪرڻ.