رَتُ

سنڌي

اسم (مذڪر)

رَتُ

1. هڪ زندگي بخش پاڻياٺ، جيڪا نَسُن ۽ شَريانِيُن ۾ ڊوڙندي آهي، جنهن کي دل ڊوڙائيندي آهي، جيڪا آڪسيجن ۽ غذائيت پاڻ سان کڻي ويندي آهي، ۽ جيڪا هڏين جي مِکَ ۾ ٺهندي آهي.

هم اکر

• رُتُ
• تَرُ
• تَرِ
• تِرُ