اڀي ڳئون ٿر گابا، چي؛ ”ڌايا ڙي ڌايا“
ڏيک
هي سنڌي ٻوليءَ جو ٿري پهاڪو آهي. جيڪو ظاهري ڪوڙ هڻي، تنھن لاءِ ٽوڪ طور، ڪتب آندو ويندو آهي. هن پهاڪي جي حوالي سان هڪ ننڍڙي آکاڻي يا لطيفو به سلهاڙيل آهي.
ھڪڙي گھر-ڌڻيءَ، گھر پھچي، زال کان پڇيو؛ ”مينھن ڏڌوَ؟“ سست زالس، ستت جواب ڏنس؛ ”مينھن ته ڌاپي وئي.“ گھر-ڌڻيءَ ڏٺو ته ڳئون گھر جي اوڀر ۾ بيٺل آهي ته گابو اتر ۾. ڌاتو ڪٿان ھوندائين؟ يڪدم چيائينس؛ ”اڙي ڳئون آھي ٿر ته گابو آھي اڀي! اھو ڌائيندو ڪٿان؟“ چلھ تي ويٺل ننھن مانيءَ جو ويليل لولو اڌ ۾ ڇڏي چوڻ لڳي؛ ”چاچا! چشڪا مين به ٻڌيا!“ گھر-ڌڻيءَ يڪدم چپ ڪرائڻ لاءِ چيس: ”ڪوڙن گھپٽي! پري کان گابو ڪيئن ڌائيندو.“[1]