اباهڻ

اباهڻ

اُباهِڻ

مصدر. [سن. اُد ، ڌرِ، اُدڌار = کڙو ڪرڻ، اُچو ڪرڻ، مان ڏيڻ، ڇُٽائڻ] کڙو ڪرڻ ، قائم ڪرڻ ، اُچو ڪرڻ ، اُڀو ڪرڻ ، بيهارڻ (سڌو). اَڏڻُ ، ٺاهڻ. ڇُٽائڻ ، ڇوٽڪارو ڏيڻ ، ڇڏائڻ. معاف ڪرڻ ، بخشڻ. سلامت رکڻ. برقرار رکڻ. اوباهڻ. (اُباهيو ، اُباهيندو ، اُباهيل).