ڪِرِڙُ
ڏيک
(ڪِرڙُ کان چوريل)
سنڌي
[ترميميو]اُچارُ
[ترميميو]/ڪ/ + /اِ/ + /ر/ + /اِ/ + /ڙ/ + /اُُ/ = ڪِرِڙُ
بُڻڀياسُ
[ترميميو]اسم (مذڪر)
[ترميميو]- هي اهو وڻ آهي جنهن ۾ پن نه ٿيندا آهن ٿڙ کانپوءِ ڏار، ٽاريون ۽ پنن جي جاءِ تي پڻ سنهيون ٽاريون ٿينديون آهن. اونهاري جي سخت گرمين ۾ هي ميوو جهليندو آهي جنهنکي پَڪا (ڳاڙهي رنگ جا بِلور جيترا گولا) چئبو آهي. هن جي ڪاٺي سخت ڪڙي ٿيندي آهي جنهنکي اڏوهي نه لڳندي آهي انڪري ڳوٺاڻا گهر جي ڇتين ۾ هن جون پٽيون استعماليندا آهن ۽ پڻ هن جون ڪاٺيون هڪ ٻئي تي گَهَڻَ/ رڳڙڻ سان ٽانڊن ۾ تبديل ٿي وڃن ٿيون انڪري عام خيال آهي ته پراڻي زماني ۾ ان مان ئي باھ ٻاري ويندي هئي.
لاڳاپيل لفظ ۽ اصطلاح
[ترميميو]- سنڌي ماڻهو ڪِرِڙُ نالو رکندا آهن.
ترجما
[ترميميو]